Asmara, Safranbulo en Sile,
Door: Ad
02 September 2019 | Turkije, Şile
Het is een flinke ruk, van Sinop naar Asmara (ruim 300 km.), maar de moeite van het rijden meer dan waard. De kustroute is door velen beschreven als de mooiste kustweg van Turkije, omhoog en omlaag, met ontelbare bochten en prachtige vergezichten over het water in alle tinten blauw en groen. En de weg bijna voor ons alleen. Onderweg worden we gedwongen 10 minuten te parkeren omdat een teermachine, gevolgd door een vrachtwagen die steentjes stort, ons tegemoet komt. Dat gaat verbazend snel en efficiënt! We eindigen de dag op camping Askaru, 20 km voor Asmara. Het is nog vrij rustig, maar dat zal die avond en de dagen erna snel veranderen. Maar het eten is er meer dan voortreffelijk en de de mensen alleraardigst.
Vrijdag 30-8:
De camping loopt vol, het is 30 augustus: een nationale feestdag (overwinning van Kemal Amtaturk op de Griekse troepen in de slag bij Dumlupinar in 1922) en begin van een lang weekend. De camping is een vreemd fenomeen: een smalle toegangsweg, parkeerterrein volgestouwd met auto’s, heel veel families en kampeerders met kleine tentjes. Het lijkt complete chaos, maar is toch strak georganiseerd onder leiding van een jonge relaxte campingeigenaar. Begin van de middag gaan we met de bel-Dolmus naar Asmara, parel aan de Turkse Noordkust: prachtig gelegen oude vestingstad, aan twee kanten een baai en zeer levendig, zeker in dit feestweekend. Maar ook met veel Turks nationalistisch vlagvertoon. Terug op de camping vragen we ons af hoe we de volgende ochtend de camping af komen. We gaan het zien!
Zaterdag 31-8:
Het lukt, nadat een 10-tal auto’s onder relaxte regie van de campingbaas verplaatst zijn (alle autosleutels centraal bewaard) kunnen we even na 10 uur vertrekken. Op weg naar Safranbolu, zo’n 100 km. landinwaarts. We kunnen de campers voor een nacht kwijt op een Otopark vlak voor de oude stad.. Safranbolu (de naam zegt het al) is het oude centrum van de saffraan-productie. De oude stad is een toeristische attractie, en met recht want het is een verzameling klassieke Ottomaanse villa’s, een oude Karavanserai en nog veel meer moois, maar dus ook vol met toeristen. Als we ‘s avonds terugkeren naar de campers en even de WiFi willen gebruiken in het tegenoverliggende hotel, zitten daar zo’n 100 Chinese toeristen te dineren!
Zondag 1 september:
We gaan naar Sile, ten noordoosten van Istanbul, een rit van meer dan 400 km. We kiezen deze keer voor de snelweg en dat gaat snel. Hoe dichter we Istanbul naderen, hoe drukker het wordt en steeds vaker worden we zowel links als rechts gepasseerd, niet alle chauffeurs lijken de regels van het spel te kennen. In Sile is het even zoeken, maar komen we uiteindelijk terecht bij restaurant-camp Kumbaba, een soort camping aan de kust. Hans probeert zich op een klein terras te installeren, maar staat schuin achterover en komt niet meer van zijn plek. Uiteindelijk lukt het met behulp van 175 Pk van de VW om Hans weer los te trekken en we parkeren de campers op een klif, met uitzicht op strand en zee. Wel een beetje winderig.
Maandag 2-8:
Wandeltocht naar Sile, heen en terug een km. of 10. Het is een alleraardigst stadje, met een nieuw havengebied maar ook nog een schilderachtige oude vissershaven in een prachtige rotsachtige omgeving. Hans en Ad besluiten er de Turkse kapper
te bezoeken. Hij verstaat zijn vak! Tom schaft eindelijk een nieuwe korte broek en bijpassend shirt aan en maakt het plaatje compleet met een paar nieuwe slippers. Na terugkeer heerlijk zwemmen, relaxen, internetten en een berichtje schrijven. Maar het is niet een plek om nog een paar dagen echt rust te nemen.
We besluiten daarom om morgen door te reizen naar Bulgarije.