Op weg naar en in Bulgarije
Door: Ad
10 September 2019 | Roemenië, Constanţa
Dinsdag 3-9:
Uiteindelijk toch besloten om na Sile nog een tussenstop in te lassen op weg naar Bulgarije. We komen ruim 100 km. verder uit aan de kust in Kastro Camilkoy, een nogal erg verlopen informele camping maar ook een grote open publieke verblijfplaats met wat bomen aan een mooi strand in een even mooie baai. Wel duur: € 20 per camper per nacht. Het is geen weekend dus het is er heel rustig. Het wemelt er wel van de konijnen, die....juist ja.
Woensdag 4-9:
In het eerstvolgende dorp maken we de lokale kruidenier blij door onze laatste Turkse lira te spenderen. Daarna door het tamelijk vlakke land van Thracië op weg naar de Bulgaarse grens, voorbij Kirklareli. Die overgang verloopt ondanks de sjagrijnige douaniërs, zeer vlot. Aan de Bulgaarse kant moeten we eerst een vignet kopen. Het plan was om met een boogje terug naar het uiterste zuiden van de Bulgaarse kust te rijden, maar de weg blijkt daar op 2 plaatsen opgebroken te zijn over een lengte van zo’n 50 km. Dat wordt ons te gortig, dus rijden we door richting Burgas en zoeken een plek in het nabijgelegen Sozopol.
Maar die keuze bekomt ons slecht, het is (nog steeds) zeer druk en onrustig en de campings bevallen ons van geen meter. Dus besluiten we dit stukje Bulgarije te laten voor wat het is en door te rijden naar de camping in Obzor, vanwaaruit Paul en Gaby ons schreven dat het zo leuk was om naar de mensen te kijken.
De camping is prima, midden in het kleine stadje. En we zij. Aan een extra rustdag toe.
Donderdag 5/vrijdag 6-9:
Obzor is een stadje waar we de volgende keer hard aan voorbij zullen rijden. Het is één lange rij toeristische stallletjes aan beide kanten van alle wegen. En de volgende dag: 6 september blijkt ook nog eens een nationale feestdag te zijn. Maar we doen lekker een hele dag niks, proberen een bakker te vinden die er niet is, zwemmen wat én....kijken ‘s avonds via Ziggo Go op de IPad naar Duitsland -Nederland. Een mooi slaapmutsje!
Zaterdag 7-9:
We reizen verder naar Varna, dé belangrijkste plaats aan de Bulgaarse ZZ-kust en voor ons ook een hoofddoel. Er zijn alleen enkele camperplaatsen op grote parkeerterreinen, een behoorlijk stuk van het centrum vandaan. We zoeken dus een hotelletje en vinden dat aan de rand van het centrum: hotel Diones ( €35 per prima 2-p. kamer). Belangrijkste monument is de kathedraal van Maria Hemelvaart, er is een giagantisch park aan de noordzijde, het Primorskipark, tal van musea en een mooie roze gekleurd Operagebouw. Aan de achterzijde klinken luid de vocalen van oefenende acteurs. Varna bevalt ons wel, het is een sympathieke stad met als uitsmijter een meer dan uitstekend Bulgaars restaurant: Staria Chinar aan de Preslav.
Zondag 8-9/maandag 9-9:
Voort gaat de reis naar het Noorden. Eigenlijk willen we Balcik bezoeken waarover mooie oude verhalen van ene prinses Maria de ronde doen, maar de dichtsbijzijnde camping blijkt niet zoals aangegeven 1km. van het centrum te zijn, maar 10 km. We kijken er wel even maar de penetrante geur van rottend zeewier doet ons op de vlucht slaan. We dubben: teruggaan of dan maar verder noordwaarts. We kiezen voor het laatste en komen terecht op een camping in Krapec, een kilometer of 15 van de Roemeense grens. De zee is vanwege de altijd aanwezige wind ook hier tamelijk ruig. We blijven er een dag en merken dat het toeristenseizoen dit weekend echt voorbij is. Faciliteiten sluiten en het wordt steeds rustiger.
Dinsdag 10-9:
We gaan naar Roemenië, het laatste land aan de Zwarte Zee voordat we weer westwaarts gaan. Ook hier een zeer vlotte grensovergang en ook hier moeten we eerst een Roemeens wegenvignet aanschaffen. We komen langs het dorp Neptune, waar we de fiets van Jeanne mogen afleveren bij Nico, een verre vriend van de zus van Jeanne. We bellen hem en even later treffen we hem. Hij is blij met de fiets en na een kop koffie scheiden onze wegen weer. Wij rijden door Constanta naar Navodari, waar we neerstrijken op camping-s. Morgen gaan we de stad verkennen.
Uiteindelijk toch besloten om na Sile nog een tussenstop in te lassen op weg naar Bulgarije. We komen ruim 100 km. verder uit aan de kust in Kastro Camilkoy, een nogal erg verlopen informele camping maar ook een grote open publieke verblijfplaats met wat bomen aan een mooi strand in een even mooie baai. Wel duur: € 20 per camper per nacht. Het is geen weekend dus het is er heel rustig. Het wemelt er wel van de konijnen, die....juist ja.
Woensdag 4-9:
In het eerstvolgende dorp maken we de lokale kruidenier blij door onze laatste Turkse lira te spenderen. Daarna door het tamelijk vlakke land van Thracië op weg naar de Bulgaarse grens, voorbij Kirklareli. Die overgang verloopt ondanks de sjagrijnige douaniërs, zeer vlot. Aan de Bulgaarse kant moeten we eerst een vignet kopen. Het plan was om met een boogje terug naar het uiterste zuiden van de Bulgaarse kust te rijden, maar de weg blijkt daar op 2 plaatsen opgebroken te zijn over een lengte van zo’n 50 km. Dat wordt ons te gortig, dus rijden we door richting Burgas en zoeken een plek in het nabijgelegen Sozopol.
Maar die keuze bekomt ons slecht, het is (nog steeds) zeer druk en onrustig en de campings bevallen ons van geen meter. Dus besluiten we dit stukje Bulgarije te laten voor wat het is en door te rijden naar de camping in Obzor, vanwaaruit Paul en Gaby ons schreven dat het zo leuk was om naar de mensen te kijken.
De camping is prima, midden in het kleine stadje. En we zij. Aan een extra rustdag toe.
Donderdag 5/vrijdag 6-9:
Obzor is een stadje waar we de volgende keer hard aan voorbij zullen rijden. Het is één lange rij toeristische stallletjes aan beide kanten van alle wegen. En de volgende dag: 6 september blijkt ook nog eens een nationale feestdag te zijn. Maar we doen lekker een hele dag niks, proberen een bakker te vinden die er niet is, zwemmen wat én....kijken ‘s avonds via Ziggo Go op de IPad naar Duitsland -Nederland. Een mooi slaapmutsje!
Zaterdag 7-9:
We reizen verder naar Varna, dé belangrijkste plaats aan de Bulgaarse ZZ-kust en voor ons ook een hoofddoel. Er zijn alleen enkele camperplaatsen op grote parkeerterreinen, een behoorlijk stuk van het centrum vandaan. We zoeken dus een hotelletje en vinden dat aan de rand van het centrum: hotel Diones ( €35 per prima 2-p. kamer). Belangrijkste monument is de kathedraal van Maria Hemelvaart, er is een giagantisch park aan de noordzijde, het Primorskipark, tal van musea en een mooie roze gekleurd Operagebouw. Aan de achterzijde klinken luid de vocalen van oefenende acteurs. Varna bevalt ons wel, het is een sympathieke stad met als uitsmijter een meer dan uitstekend Bulgaars restaurant: Staria Chinar aan de Preslav.
Zondag 8-9/maandag 9-9:
Voort gaat de reis naar het Noorden. Eigenlijk willen we Balcik bezoeken waarover mooie oude verhalen van ene prinses Maria de ronde doen, maar de dichtsbijzijnde camping blijkt niet zoals aangegeven 1km. van het centrum te zijn, maar 10 km. We kijken er wel even maar de penetrante geur van rottend zeewier doet ons op de vlucht slaan. We dubben: teruggaan of dan maar verder noordwaarts. We kiezen voor het laatste en komen terecht op een camping in Krapec, een kilometer of 15 van de Roemeense grens. De zee is vanwege de altijd aanwezige wind ook hier tamelijk ruig. We blijven er een dag en merken dat het toeristenseizoen dit weekend echt voorbij is. Faciliteiten sluiten en het wordt steeds rustiger.
Dinsdag 10-9:
We gaan naar Roemenië, het laatste land aan de Zwarte Zee voordat we weer westwaarts gaan. Ook hier een zeer vlotte grensovergang en ook hier moeten we eerst een Roemeens wegenvignet aanschaffen. We komen langs het dorp Neptune, waar we de fiets van Jeanne mogen afleveren bij Nico, een verre vriend van de zus van Jeanne. We bellen hem en even later treffen we hem. Hij is blij met de fiets en na een kop koffie scheiden onze wegen weer. Wij rijden door Constanta naar Navodari, waar we neerstrijken op camping-s. Morgen gaan we de stad verkennen.
