Van Georgië naar Turkije
Door: Ad
24 Augustus 2019 | Turkije, Perşembe
In het vorige verslag zijn de laatste twee data niet correct.
Maandag 19-8 en Dinsdag 20-8
De buikloop houdt nog even aan bij enkelen van ons, dus we blijven nog even in Kobuleti. We doen niet veel meer dan wat wandelen en boodschappen in het stadje, dat heel wat groter en levendiger blijkt te zijn dan we de eerste keer hadden gezien.
Woensdag 21-8:
Ondanks het matige weer was het wederom goed toeven op Geocamp Kobuleti. Maar nu op weg naar Turkije. In Batumi houden we even halt om te zoeken naar een onderdeel van de elektrische aansluiting van de fietsendrager op de VW. Dat vinden we niet, maar dan maar zonder. De Turkse grens is ruim 30 km. ten zuiden van Batumi. Het gaat allemaal niet heel snel, in ca. 1,5 uur zijn alle stempels binnen. De passagiers moeten apart via een mars door lange gangen. We treffen ze weer aan de Turkse kant van de grens. De 4-baans kustweg is prachtig om te rijden: rechts de Zwarte Zee, links dorpen en steden met vooral heel veel hoogbouw. Maar het ziet er verzorgd uit. We vinden een kleine camping ten noorden van Macka, een km. of 30 landinwaarts. Niet ver van Sumela, maar hoewel het een bezienswaardigheid is hebben we geen van allen zin om het te gaan zien. Genoeg kloosters gezien en ‘genoeg is genoeg’. Andrea eet bouillon en rijst, de rest doet zich tegoed aan een visje, köfte en kaymac, een lokale lekkernij (soort kaasfondue-achtingen substantie). Alcoholische drank wordt er hier natuurlijk niet verkocht, maar nog voor het eten komt de goedlachse campingbaas bij de campers laten zien wat hij allemaal voor sterke drank onder de toonbank heeft.
Donderdag 22-8:
Via een meer dan prachtige route door het binnenland met uitstekende wegen, rijden we tot vlak voor Torul en vervolgens via Kurtun terug naar de kust. Overal liggen grote partijen vers geoogste hazelnoten langs de kant van de weg, want dit is hazelnoten-gebied bij uitstek.
Net voorbij Persembe vinden we Golge-camping. Een betere plaats kunnen we niet treffen: direct aan het strand, tafel met stoelen voor de deur, WiFi, elektriciteitsvoorziening en een aardige campingbaas. We krijgen meteen een kop Turkse thee aangeboden.
Vrijdag 23-8:
Bezoek aan het dorp via een strandwandeling. Ondanks de fraaie plek ontbreekt er een ding: mooi zomerweer. Warm genoeg, een graad of 25, maar ook veel gedonder en bliksem. Af en toe wordt de zee fel verlicht.
Zaterdag 24-8:
Eindelijk breekt de zon door en is het echt strandweer. Na een week buiig weer is dat heel prettig.
Maandag 19-8 en Dinsdag 20-8
De buikloop houdt nog even aan bij enkelen van ons, dus we blijven nog even in Kobuleti. We doen niet veel meer dan wat wandelen en boodschappen in het stadje, dat heel wat groter en levendiger blijkt te zijn dan we de eerste keer hadden gezien.
Woensdag 21-8:
Ondanks het matige weer was het wederom goed toeven op Geocamp Kobuleti. Maar nu op weg naar Turkije. In Batumi houden we even halt om te zoeken naar een onderdeel van de elektrische aansluiting van de fietsendrager op de VW. Dat vinden we niet, maar dan maar zonder. De Turkse grens is ruim 30 km. ten zuiden van Batumi. Het gaat allemaal niet heel snel, in ca. 1,5 uur zijn alle stempels binnen. De passagiers moeten apart via een mars door lange gangen. We treffen ze weer aan de Turkse kant van de grens. De 4-baans kustweg is prachtig om te rijden: rechts de Zwarte Zee, links dorpen en steden met vooral heel veel hoogbouw. Maar het ziet er verzorgd uit. We vinden een kleine camping ten noorden van Macka, een km. of 30 landinwaarts. Niet ver van Sumela, maar hoewel het een bezienswaardigheid is hebben we geen van allen zin om het te gaan zien. Genoeg kloosters gezien en ‘genoeg is genoeg’. Andrea eet bouillon en rijst, de rest doet zich tegoed aan een visje, köfte en kaymac, een lokale lekkernij (soort kaasfondue-achtingen substantie). Alcoholische drank wordt er hier natuurlijk niet verkocht, maar nog voor het eten komt de goedlachse campingbaas bij de campers laten zien wat hij allemaal voor sterke drank onder de toonbank heeft.
Donderdag 22-8:
Via een meer dan prachtige route door het binnenland met uitstekende wegen, rijden we tot vlak voor Torul en vervolgens via Kurtun terug naar de kust. Overal liggen grote partijen vers geoogste hazelnoten langs de kant van de weg, want dit is hazelnoten-gebied bij uitstek.
Net voorbij Persembe vinden we Golge-camping. Een betere plaats kunnen we niet treffen: direct aan het strand, tafel met stoelen voor de deur, WiFi, elektriciteitsvoorziening en een aardige campingbaas. We krijgen meteen een kop Turkse thee aangeboden.
Vrijdag 23-8:
Bezoek aan het dorp via een strandwandeling. Ondanks de fraaie plek ontbreekt er een ding: mooi zomerweer. Warm genoeg, een graad of 25, maar ook veel gedonder en bliksem. Af en toe wordt de zee fel verlicht.
Zaterdag 24-8:
Eindelijk breekt de zon door en is het echt strandweer. Na een week buiig weer is dat heel prettig.
